Helaas is het nu zo dat ik al 3 dagen geannuleerd ben. Woensdag zou ik eigenlijk mijn S28 vliegen. Dat is een navigatie solo van 3 uur. Jammer genoeg was het vliegtuig een uur te laat terug, waardoor ik niet genoeg tijd had om voor zonsondergang terug te zijn. In principe mogen we nog tot een half uur na zonsondergang doorvliegen, maar zelfs dat zou ik niet meer redden. Helaas het was niet anders. Ik was wel behoorlijk sjaggie omdat ik wel een paar uur aan mijn planning heb zitten rekenen.
Donderdag kwam ik ruim op tijd op school en na een uur de winden en vliegtuigprestaties uitrekenen wilde ik de sleutel ophalen. Helaas bleek het vliegtuig defect en was er geen ander vliegtuig beschikbaar. Weer naar huis dus... :-(
Vandaag kwam er helaas slecht weer binnenwaaien vanuit de Golf van Mexico en kon ik niet weg vanwege de wind en de laaghangende bewolking. We zijn uiteindelijk maar naar de bios gegaan om Hitman te kijken. Daarna ben ik alleen nog even naar de Superstition Springs Mall geweest om 2 truien te kopen.
vrijdag 30 november 2007
maandag 26 november 2007
Grand Canyon National Park
Vandaag was het dan zover! We konden naar de Grand Canyon! Zondagavond de hele avond tot een uurtje of 11 zitten plannen en vanochtend om 5 uur op om de laatste wind- en weersverwachting te verwerken. Het zou koud worden vandaag. Vanochtend was het amper 11 graden toen we op het vliegveld aankwamen en volgens de laatste berichten was het -11 op Grand Canyon National Park. Om half 8 waren we klaar om de briefing te doen, Maurits zou heen vliegen en een full-stop taxi-back maken op Sedona. Onderweg heb ik ondertussen nog wat werk verricht aan mijn navigatieplanning om het allernieuwste weer er in te verwerken. En verder natuurlijk veel naar buiten kijken! Sedona is een apart vliegveld. De baan ligt op een soort van bergje midden tussen steile rotsen. Erg mooi om te zien en daarheen te vliegen. Vooral de approach is erg gaaf!
Nadat we weer waren opgestegen vanaf Sedona gingen we weer richting het noorden. Hoe verder je naar het noorden komt, hoe hoger de elevatie van het terrein. Grand Canyon zelf ligt op zo'n 6606 voet (2013 meter) en daartussen liggen bergen van rond de 8000 voet. Toen we eenmaal bij Grand Canyon (het vliegveld dus) aankwamen had Maurits eigenlijk nog wat tijd over, maar we moesten alle 3 nodig naar het toilet en hadden honger, dus we besloten snel naar binnen te gaan. Helaas was er op het vliegveld zelf geen restaurant, maar kregen we wel een ritje aangeboden naar een lokale eetgelegenheid. Grand Canyon is maar een klein stadje, met 2 hotels, wat restaurants en souvenirshops en een Imax bios. We zouden Pizza gaan eten in een restaurantje dat als naam 'We cook Pizza & Pasta.' Duidelijk dus. Tijdens het eten heb ik mijn vluchtplan nog eens doorgenomen en alle tijden en het brandstofverbruik berekend.
Omdat Maurits eigenlijk nog wat tijd tegoed had ging hij samen met Rebecca weer de lucht in terwijl ik in de crewlounge mijn vluchtplan ging afmaken. Daar heb ik ook met een captain van een van de tourvliegtuigen gepraat.
Ik zou vanaf Grand Canyon eerst een rondje over de Canyon vliegen van zo'n 35 minuten en vervolgens via Prescott terug naar Falcon Field navigeren. Rondom de Grand Canyon gelden speciale regels voor het vliegverkeer. Je mag de Canyon alleen overvliegen op bepaalde plaatsen en op bepaalde hoogtes. Omdat wij vanuit het zuiden kwamen moesten wij op een hoogte van 11.500 voet (3,5 km) over de canyon heen. Aangezien ons vliegtuigje maar 181pk heeft is dat een bijna onhaalbare hoogte, omdat de lucht steeds dunner word met hoogte. Het probleem is dat je op die hoogte moet zitten voordat je aan de oversteek begint. We hebben er uiteindelijk een half uur over gedaan, maar we hebben het gehaald! Er zijn niet veel mensen die zo hoog hebben gevlogen met een Piper Archer. Uiteindelijk klommen we nog maar met 100 voet (30 meter) per minuut! Eenmaal aangekomen op die hoogte stuurde ik het vliegtuig naar het noorden richting de rand van de Grand Canyon! Wat is dat mooi zeg! Helemaal als je vanaf zo'n hoogte naar beneden kijkt! Rondom de canyon liggen grote groene bossen tot aan de rand, waar het ineens 1250 meter recht naar beneden gaat! Ik heb het vliegtuig een paar keer op zijn kant gehangen om nog beter naar beneden te kunnen kijken. Na ongeveer 10 minuten maakte ik een linkerbocht richting het westen. Daar was ik heel even onzeker van mijn positie, maar vond al snel mijn juiste koers weer terug. Na 5 minuten naar het westen gevlogen te hebben maakte ik weer een linkerbocht terug naar het zuiden. Vliegtuigen die richting het zuiden vliegen moeten dit doen op 10.500 voet, 300 meter lager dus. Na ongeveer een uur vliegen waren we ongeveer weer terug waar we begonnen waren!
De weg naar Prescott was ook erg mooi, overal kleine stadjes en hele grote stukken bos en wildernis ertussen. Bij Prescott heb ik nog een full stop taxi-back gemaakt waarna ik richting het zuidoosten stuurde. Het begon al behoorlijk te schemeren, wat best een probleem is als je op zicht vliegt! We mogen in principe doorvliegen tot een half uur nadat de zon onder is gegaan, maar dan is het al behoorlijk donker! Vandaag ging de zon om 17:21 onder. Het was inmiddels al 17:04 en we hadden volgens mijn berekeningen nog 50 minuten te gaan... Misschien had Maurits toch maar beter niet die touch-and-go's kunnen doen voor mijn vlucht... Uiteindelijk waren we bijna bij Phoenix aangekomen en hadden we links van ons een canyon en rechts Lake Pleasant met achter de bergen een prachtige zonsondergang! Een prachtig rode lucht, met verschillende tinten geel. Prachtig! Ondertussen werd het zicht behoorlijk slechter, maar ik heb het veld nog met gemak kunnen vinden. We hadden nog 5 minuten schemertijd over toen de wielen de landingsbaan raakten. Het was wel behoorlijk anders om in het donker te landen moet ik zeggen, maar het was toch best een hele goede landing al zeg ik het zelf!
Mochten jullie meer foto's willen stuur me dan ff een mailtje of vraag op msn. Je kan natuurlijk ook altijd langs komen...
Nadat we weer waren opgestegen vanaf Sedona gingen we weer richting het noorden. Hoe verder je naar het noorden komt, hoe hoger de elevatie van het terrein. Grand Canyon zelf ligt op zo'n 6606 voet (2013 meter) en daartussen liggen bergen van rond de 8000 voet. Toen we eenmaal bij Grand Canyon (het vliegveld dus) aankwamen had Maurits eigenlijk nog wat tijd over, maar we moesten alle 3 nodig naar het toilet en hadden honger, dus we besloten snel naar binnen te gaan. Helaas was er op het vliegveld zelf geen restaurant, maar kregen we wel een ritje aangeboden naar een lokale eetgelegenheid. Grand Canyon is maar een klein stadje, met 2 hotels, wat restaurants en souvenirshops en een Imax bios. We zouden Pizza gaan eten in een restaurantje dat als naam 'We cook Pizza & Pasta.' Duidelijk dus. Tijdens het eten heb ik mijn vluchtplan nog eens doorgenomen en alle tijden en het brandstofverbruik berekend.
Omdat Maurits eigenlijk nog wat tijd tegoed had ging hij samen met Rebecca weer de lucht in terwijl ik in de crewlounge mijn vluchtplan ging afmaken. Daar heb ik ook met een captain van een van de tourvliegtuigen gepraat.
Ik zou vanaf Grand Canyon eerst een rondje over de Canyon vliegen van zo'n 35 minuten en vervolgens via Prescott terug naar Falcon Field navigeren. Rondom de Grand Canyon gelden speciale regels voor het vliegverkeer. Je mag de Canyon alleen overvliegen op bepaalde plaatsen en op bepaalde hoogtes. Omdat wij vanuit het zuiden kwamen moesten wij op een hoogte van 11.500 voet (3,5 km) over de canyon heen. Aangezien ons vliegtuigje maar 181pk heeft is dat een bijna onhaalbare hoogte, omdat de lucht steeds dunner word met hoogte. Het probleem is dat je op die hoogte moet zitten voordat je aan de oversteek begint. We hebben er uiteindelijk een half uur over gedaan, maar we hebben het gehaald! Er zijn niet veel mensen die zo hoog hebben gevlogen met een Piper Archer. Uiteindelijk klommen we nog maar met 100 voet (30 meter) per minuut! Eenmaal aangekomen op die hoogte stuurde ik het vliegtuig naar het noorden richting de rand van de Grand Canyon! Wat is dat mooi zeg! Helemaal als je vanaf zo'n hoogte naar beneden kijkt! Rondom de canyon liggen grote groene bossen tot aan de rand, waar het ineens 1250 meter recht naar beneden gaat! Ik heb het vliegtuig een paar keer op zijn kant gehangen om nog beter naar beneden te kunnen kijken. Na ongeveer 10 minuten maakte ik een linkerbocht richting het westen. Daar was ik heel even onzeker van mijn positie, maar vond al snel mijn juiste koers weer terug. Na 5 minuten naar het westen gevlogen te hebben maakte ik weer een linkerbocht terug naar het zuiden. Vliegtuigen die richting het zuiden vliegen moeten dit doen op 10.500 voet, 300 meter lager dus. Na ongeveer een uur vliegen waren we ongeveer weer terug waar we begonnen waren!
De weg naar Prescott was ook erg mooi, overal kleine stadjes en hele grote stukken bos en wildernis ertussen. Bij Prescott heb ik nog een full stop taxi-back gemaakt waarna ik richting het zuidoosten stuurde. Het begon al behoorlijk te schemeren, wat best een probleem is als je op zicht vliegt! We mogen in principe doorvliegen tot een half uur nadat de zon onder is gegaan, maar dan is het al behoorlijk donker! Vandaag ging de zon om 17:21 onder. Het was inmiddels al 17:04 en we hadden volgens mijn berekeningen nog 50 minuten te gaan... Misschien had Maurits toch maar beter niet die touch-and-go's kunnen doen voor mijn vlucht... Uiteindelijk waren we bijna bij Phoenix aangekomen en hadden we links van ons een canyon en rechts Lake Pleasant met achter de bergen een prachtige zonsondergang! Een prachtig rode lucht, met verschillende tinten geel. Prachtig! Ondertussen werd het zicht behoorlijk slechter, maar ik heb het veld nog met gemak kunnen vinden. We hadden nog 5 minuten schemertijd over toen de wielen de landingsbaan raakten. Het was wel behoorlijk anders om in het donker te landen moet ik zeggen, maar het was toch best een hele goede landing al zeg ik het zelf!
Mochten jullie meer foto's willen stuur me dan ff een mailtje of vraag op msn. Je kan natuurlijk ook altijd langs komen...
vrijdag 23 november 2007
Thanksgiving.
Afgelopen donderdag was het Thanksgiving in Amerika. Dan staat het hele land een dag stil. Het enige wat op en is is de Walmart. Erg relaxt om een dagje vrij te hebben! Uiteraard zijn we dus woensdag gaan stappen in Tempe! Helaas was 80% van de studenten naar huis omdat de meesten donderdag t/m zondag vrij hadden. Gelukkig was het toch nog redelijk druk, maar we hebben helaas geen huisfeestjes gevonden. We hadden ook nog een lekke band met de Chevy Van en kregen een boutje niet los van het reservewiel omdat deze een andere maat was dan al de andere boutjes. Heel irritant. Na ongeveer een uur proberen is het uiteindelijk gelukt het wiel te verwisselen en konden we richting huis. We zijn nog even langs de Waffle House geweest, maar ik vond het er te ranzig om er wat te eten...
Vandaag heb ik mijn 25e vluchtje alweer gehad! Het was een 2 uur durende solovlucht. Ik ben naar Williams Gateway en Chandler geweest. Tegen sunset was ik weer terug. Maurits heeft vandaag niet gevlogen zodat we onze volgende vluchten achter elkaar kunnen plannen. We willen namelijk naar de Grand Canyon vliegen, daar lunchen en weer terug. Samen zijn we dan ongeveer 7 uurtjes weg. De planning was dat we dit morgen zouden gaan doen, op zaterdag dus. Maar helaas heeft Jeremy van dispatch ons verzoek geweigerd. Beetje heel erg jammer! Dit geeft ons echter wel flink wat extra tijd om te plannen!
Nou ik ga eten, ik hou jullie op de hoogte!
Vandaag heb ik mijn 25e vluchtje alweer gehad! Het was een 2 uur durende solovlucht. Ik ben naar Williams Gateway en Chandler geweest. Tegen sunset was ik weer terug. Maurits heeft vandaag niet gevlogen zodat we onze volgende vluchten achter elkaar kunnen plannen. We willen namelijk naar de Grand Canyon vliegen, daar lunchen en weer terug. Samen zijn we dan ongeveer 7 uurtjes weg. De planning was dat we dit morgen zouden gaan doen, op zaterdag dus. Maar helaas heeft Jeremy van dispatch ons verzoek geweigerd. Beetje heel erg jammer! Dit geeft ons echter wel flink wat extra tijd om te plannen!
Nou ik ga eten, ik hou jullie op de hoogte!
maandag 19 november 2007
Lake Havasu City & Gateway
Afgelopen zaterdag hebben Maurits en ik 2 solo's achter elkaar gevlogen. We hadden voor de vlucht al afgesproken dat we samen gingen lunchen op Williams Gateway tussendoor. 
Helaas was het restaurant al dicht toen we daar aankwamen. We zijn naar de balie gelopen om te vragen of we nog ergens ander konden eten want we hadden er niet op gerekend dat het restaurant al om 2 uur 's middags dicht zou gaan. Helaas hadden ze alleen nog een snoepautomaat in het gebouw, maar we konden wel de Crew car meenemen als we wilden! Gratis! Ze wilden alleen een kopie van Maurits' rijbewijs en daarna wees ze ons de weg naar een winkelcentrum waar wat restaurantjes zaten. We verwachtten niet veel van de gratis auto, maar eenmaal op de parkeerplaats aangekomen stond daar een nieuwe 3,8 liter Pontiac Grand Prix met 303 paarden onder de motorkap te glimmen. Nice! We mochten de auto max een uur meenemen, maar veel meer tijd dan een half uurtje hadden we eigenlijk niet. Gelukkig schoot die auto weg als een raket als je het gaspedaal ook maar lichtjes aaide met je voet! We hebben even snel een broodje gehaald bij de Subway en een koffie bij de Starbucks en zijn weer teruggereden naar het vliegveld.
Verder zijn we natuurlijk zaterdag avond nog even gaan stappen in Tempe.
Vandaag stonden Maurits en ik achter elkaar gepland. Zodoende konden we dus lekker ver weg navigeren en hebben we ervoor gekozen dat we naar Lake Havasu City gingen. Ik zou de heenweg vliegen en plannen en Maurits de terugweg. Het eerste deel van de vlucht was IFR. Dat wil zeggen dat je een kap op krijgt waardoor je niet naar buiten kan kijken, maar alleen je instrumenten kan zien, net alsof je in een wolk zit en niet verder kan kijken dan de cockpitruit. Best lastig even aan het begin!
Na een uur vliegen was ik aangekomen bij Wickenburg, vlak bij Lake Pleasant, en mocht de kap af. Vanaf hier ging mijn VFR vluchtplan in en moest ik weer naar buiten kijken om de weg te vinden. De route was erg mooi! Het laaste stuk van de route vlogen we door een canyon met steile rotsen heen richting het stuwmeer. Boven de dam maakte ik een bocht naar rechts richting het noorden, waar de stad ligt. Eenmaal aangekomen zijn we even koffie gaan drinken en werd het vliegtuig weer vol getankt.
Op de terugweg heb ik nog meer van het uitzicht kunnen genieten. Heerlijk om te zien dat er nog zulke grote stukken onbewoond gebied bestaan in de wereld! Soms zie je een huis helemaal in het midden van een grote zandvlakte en je vraagt je af wat voor idioot er nu midden in de woestijn gaat wonen, 50 km van de bewoonde wereld!
Morgen heb ik nog een solovlucht en dan woensdag als het goed is mijn D24 check. Dat is een soort van praktijkexamen met een andere instructeur. Best lastig nog want er word heel veel van je verwacht bij zo'n check! Voordat je weg mag krijg je ook nog een keer een mondeling examen, dus er moet nog veel geleerd worden bij het zwembad!
Helaas was het restaurant al dicht toen we daar aankwamen. We zijn naar de balie gelopen om te vragen of we nog ergens ander konden eten want we hadden er niet op gerekend dat het restaurant al om 2 uur 's middags dicht zou gaan. Helaas hadden ze alleen nog een snoepautomaat in het gebouw, maar we konden wel de Crew car meenemen als we wilden! Gratis! Ze wilden alleen een kopie van Maurits' rijbewijs en daarna wees ze ons de weg naar een winkelcentrum waar wat restaurantjes zaten. We verwachtten niet veel van de gratis auto, maar eenmaal op de parkeerplaats aangekomen stond daar een nieuwe 3,8 liter Pontiac Grand Prix met 303 paarden onder de motorkap te glimmen. Nice! We mochten de auto max een uur meenemen, maar veel meer tijd dan een half uurtje hadden we eigenlijk niet. Gelukkig schoot die auto weg als een raket als je het gaspedaal ook maar lichtjes aaide met je voet! We hebben even snel een broodje gehaald bij de Subway en een koffie bij de Starbucks en zijn weer teruggereden naar het vliegveld.
Verder zijn we natuurlijk zaterdag avond nog even gaan stappen in Tempe.
Vandaag stonden Maurits en ik achter elkaar gepland. Zodoende konden we dus lekker ver weg navigeren en hebben we ervoor gekozen dat we naar Lake Havasu City gingen. Ik zou de heenweg vliegen en plannen en Maurits de terugweg. Het eerste deel van de vlucht was IFR. Dat wil zeggen dat je een kap op krijgt waardoor je niet naar buiten kan kijken, maar alleen je instrumenten kan zien, net alsof je in een wolk zit en niet verder kan kijken dan de cockpitruit. Best lastig even aan het begin!
Na een uur vliegen was ik aangekomen bij Wickenburg, vlak bij Lake Pleasant, en mocht de kap af. Vanaf hier ging mijn VFR vluchtplan in en moest ik weer naar buiten kijken om de weg te vinden. De route was erg mooi! Het laaste stuk van de route vlogen we door een canyon met steile rotsen heen richting het stuwmeer. Boven de dam maakte ik een bocht naar rechts richting het noorden, waar de stad ligt. Eenmaal aangekomen zijn we even koffie gaan drinken en werd het vliegtuig weer vol getankt.
Op de terugweg heb ik nog meer van het uitzicht kunnen genieten. Heerlijk om te zien dat er nog zulke grote stukken onbewoond gebied bestaan in de wereld! Soms zie je een huis helemaal in het midden van een grote zandvlakte en je vraagt je af wat voor idioot er nu midden in de woestijn gaat wonen, 50 km van de bewoonde wereld!
Morgen heb ik nog een solovlucht en dan woensdag als het goed is mijn D24 check. Dat is een soort van praktijkexamen met een andere instructeur. Best lastig nog want er word heel veel van je verwacht bij zo'n check! Voordat je weg mag krijg je ook nog een keer een mondeling examen, dus er moet nog veel geleerd worden bij het zwembad!
vrijdag 16 november 2007
donderdag 15 november 2007
Voor je het weet is het alweer donderdag...
Afgelopen maandag is de 2e groep Area Rulers aangekomen in Arizona. Wel apart om iedereen weer te zien zeg! We zijn met de mensen die niet aan het vliegen waren naar het vliegveld gegaan om ze te verwelkomen.
De meesten van hen zitten voorlopig nog in het hotel, net als wij aan het begin. Op dit moment zit Johnny al bij ons in het appartement, want Vincent is verhuisd naar zijn eigen klasgenoten. Sophie en Laura zitten ook al in een appartement. Dinsdag avond zijn we met de hele club KLS'ers uit eten geweest.
Gisteren heb ik mijn 1e navigatievlucht gehad. Dat is nog best veel werk de 1e keer zo'n planning maken. Ik ben er bijelkaar zeker zo'n 4,5 á 5 uur mee bezig geweest! Ik moest plannen naar Pinal, dat is een vliegveld in het zuiden, waar ze vliegtuigen heen vliegen, die er vervolgens nooit meer weg gaan. Een graveyard dus. Er stonden een aantal DC-10's, 747-200's en nog veel meer andere grote vliegtuigen. Best een triest gezicht eigenlijk. Een aantal vliegtuigen stonden bij een hangar waar ze helemaal gestript werden. Aan de andere kant stond een grote graafmachine naast een hoop puin wat ooit een vliegtuig was. Op de taxibaan stond ook een DC-10 in de oude North-West kleuren met draaiende motoren. Net toen ik geland was en op de taxibaan voor hem langs reed riep hij over de radio dat hij naar het begin van de startbaan ging rijden. Dan voel je je opeens toch wel héél klein in je Piper Archertje! Na een wat haastig ritje over de taxibaan stonden we weer aan het begin van de runway voor ons 2e rondje. Ik moest volgens de syllabus namelijk 2x een full-stop taxi back doen. Dat wil dus zeggen dat je moet landen, terug moet taxiien naar het begin van de baan en weer moet opsteigen.
Na mijn 2e landing ben ik weer teruggevlogen richting Falcon Field. Onderweg werd ik nog omgeleid door mijn instructrice naar Phoenix Regional, als oefening.
Na een vlucht van exact 2,5 uur stonden we daarna weer aan de grond. Al met al een goede vlucht volgens mijn instructrice. Volgende keer gaan we naar Wickenburg, in het noord-westen. Maar ik moet eerst nog weer 2 lokale solovluchten doen, dus dat gaat waarschijnlijk volgende week pas gebeuren.
Vandaag heb ik mijn vlucht moeten annuleren vanwege de harde wind en de voorspelde onweersbuien tijdens mijn vlucht. Het lijkt wel Nederlands weer op dit moment! Afgezien van de temperatuur dan, want het is nog steeds wel 18 graden. Hopelijk is het morgen beter...
De meesten van hen zitten voorlopig nog in het hotel, net als wij aan het begin. Op dit moment zit Johnny al bij ons in het appartement, want Vincent is verhuisd naar zijn eigen klasgenoten. Sophie en Laura zitten ook al in een appartement. Dinsdag avond zijn we met de hele club KLS'ers uit eten geweest.
Gisteren heb ik mijn 1e navigatievlucht gehad. Dat is nog best veel werk de 1e keer zo'n planning maken. Ik ben er bijelkaar zeker zo'n 4,5 á 5 uur mee bezig geweest! Ik moest plannen naar Pinal, dat is een vliegveld in het zuiden, waar ze vliegtuigen heen vliegen, die er vervolgens nooit meer weg gaan. Een graveyard dus. Er stonden een aantal DC-10's, 747-200's en nog veel meer andere grote vliegtuigen. Best een triest gezicht eigenlijk. Een aantal vliegtuigen stonden bij een hangar waar ze helemaal gestript werden. Aan de andere kant stond een grote graafmachine naast een hoop puin wat ooit een vliegtuig was. Op de taxibaan stond ook een DC-10 in de oude North-West kleuren met draaiende motoren. Net toen ik geland was en op de taxibaan voor hem langs reed riep hij over de radio dat hij naar het begin van de startbaan ging rijden. Dan voel je je opeens toch wel héél klein in je Piper Archertje! Na een wat haastig ritje over de taxibaan stonden we weer aan het begin van de runway voor ons 2e rondje. Ik moest volgens de syllabus namelijk 2x een full-stop taxi back doen. Dat wil dus zeggen dat je moet landen, terug moet taxiien naar het begin van de baan en weer moet opsteigen.
Na mijn 2e landing ben ik weer teruggevlogen richting Falcon Field. Onderweg werd ik nog omgeleid door mijn instructrice naar Phoenix Regional, als oefening.
Na een vlucht van exact 2,5 uur stonden we daarna weer aan de grond. Al met al een goede vlucht volgens mijn instructrice. Volgende keer gaan we naar Wickenburg, in het noord-westen. Maar ik moet eerst nog weer 2 lokale solovluchten doen, dus dat gaat waarschijnlijk volgende week pas gebeuren.
Vandaag heb ik mijn vlucht moeten annuleren vanwege de harde wind en de voorspelde onweersbuien tijdens mijn vlucht. Het lijkt wel Nederlands weer op dit moment! Afgezien van de temperatuur dan, want het is nog steeds wel 18 graden. Hopelijk is het morgen beter...
maandag 12 november 2007
Druk weekje...
Nou dat was me het weekje wel afgelopen week... Jullie vroegen je natuurlijk al af of ik ooit nog mijn weblog ging updaten he?! Nou vooruit dan maar! Heel veel mensen vragen naar de foto's van mijn 1e solo. Helaas hebben andere mensen die gemaakt en heb ik ze zelf ook nog niet gezien! Maar ik beloof dat ze er deze week aan komen!
Na mijn solo heb ik nog verschillende vluchtjes gehad. Onder andere natuurlijk mijn 2e solo vlucht. Ik mocht toen met sunrise de lucht in. Dat was echt een hele mooie ervaring! De kleuren in de lucht en het vrije gevoel dat je hebt is fantastisch. Ik vertrok richting het noorden om wat oefeningen te doen in de North-East practice area en heb daarna nog wat touch and go's gedaan op Falcon Field.
Vrijdag vloog ik mijn D15 vlucht. Dat is een vlucht met instructeur van 2 uur. Het is de bedoeling dat je dan minimaal naar 2 nieuwe vliegvelden gaat waar je nog niet eerder geweest bent. Uiteindelijk zijn we naar 3 verschillende velden geweest ten zuiden van Falcon: Chandler, Phoenix Regional en Coolidge. Bij deze vlucht hoort ook een hele leuke oefening: een voorzorgslanding. Je moet dan een plaats uitzoeken om te landen en deze plaats op 250 voet overvliegen om te inspecteren of het een geschikte landingsplek is. Wij vlogen net over een paar grote velden en akkers waar boeren bezig waren het land te bewerken. 250 voet klinkt nog best hoog, maar geloof me, dat is het niet!
Op zaterdag stonden voor mij 2 solovluchten gepland achter elkaar. Ik heb toen gevraagd of ik tussen de middag mocht landen op Williams Gateway om te lunchen. Er werd mij verteld dat daar wel een goed restaurantje te vinden was. Williams Gateway is een groot veld, iets ten zuiden van Falcon Field, en heeft 3 parallelle banen van 4 km (net als Schiphol dus). Jorg had die ochtend ook zijn 1e solovlucht, dus Maurits en ik zijn om half 9 richting school vertrokken om daar bij te kunnen zijn. Helaas was zijn vlucht 2,5 uur vertraagd en kon ik er niet bij zijn om hem even in het zwembad te gooien, want ik moest zelf vliegen tegen de tijd dat hij weer uit het vliegtuig kwam.
Toen ik eenmaal in de lucht zat ben ik naar het zuiden gevlogen en heb daar mijn oefeningen gedaan. Onder andere een noodlanding geoefend op een verlaten vliegveld. Daarna vroeg ik toestemming aan om het luchtruim in te mogen van Gateway en heb daar 3 touch and go's gedaan. Het voelde allemaal niet zo heel lekker omdat ik toch wat gehaast vertrokken ben van Falcon Field en besloot een full-stop aan te vragen. Ik deed mijn touch and go's op de meest rechtse baan en maakte telkens rechter bochten om mijn circuit te vliegen. Het vliegveld ligt helemaal links, ten westen van de banen. Ik kreeg toen de opdracht te landen op de meest linker baan (30L) en voor 2 andere vliegtuigen langs te kruisen die al waren begonnen aan hun nadering op de andere banen. Wel cool zeg! Want er vliegt echt vanalles daar bij Gateway. Ik zorgde ervoor dat ik wat verder op de baan neer kwam, zodat ik niet eerst nog 2 km moet rijden voordat ik mijn vliegtuig kan parkeren en heb eigenlijk amper geremd, omdat er nog een Boeinig 737 achter me aan kwam. Toen ik de landingsbaan had verlaten kreeg ik instructies van de toren waar ik mijn vliegtuig kon parkeren, recht tegenover het restaurant.
Dat is best leuk eigenlijk om een keer een ander vliegveld te bezoeken! Ik heb in het restaurant inderdaad heerlijk kunnen eten en was na een uur en een kwartier weer klaar voor vertrek. Ik heb nog wat foto's gemaakt ook als herinnering.
Vanuit Gateway ben ik naar het noorden vertrokken en heb daar weer wat oefeningen gedaan. Vaak is het in de North-East Practice area wat rustiger en heb je bovendien een mooier uitzicht vanwege de bergen die daar liggen.
Die avond zijn we ook nog uit geweest in Tempe. Daar zitten heel veel studenten van alle uithoeken van Amerika. We zijn eerst gezellig naar een bar geweest op Mill Avenue, waar we cocktails en bier hebben gedronken. Maurits en zijn broertje zijn op zoek gegaan naar een studenten feestje in een van de vele studentenhuizen daar, omdat Laurens helaas nog geen 21 is en dus geen enkele bar in komt. Om 2 uur, toen alles dicht ging, hebben we elkaar weer opgezocht. Helaas was het studentenfeestje ook al redelijk op zijn einde, maar we hebben nog wel gezellig gepraat met wat mensen daar. Om 4 uur hebben we Laurens weer op het vliegveld afgezet en zijn we naar huis gereden. Lars en Jorg hadden al eerder een taxi gepakt en Onno en Bas lagen al te slapen in de stoel van de Van. We hebben ze maar laten liggen...
woensdag 7 november 2007
SOLO!!!!
Gisterochtend was het zover. Eerst moest ik mijn D11 check vliegen, wat uitermate goed ging! Ik mocht iets langer doorvliegen omdat ik eigenlijk 2 vluchtjes in 1 deed. Daarna maakte ik een full stop landing en taxide richting school. Helaas moesten Bas en Lars vliegen op het moment van mijn solo en konden er dus niet bij zijn. Toen ik bij school aan kwam stond daar alleen Maurits' broertje Laurens met een fototoestel. Rebecca was de stickers vergeten voor in mijn logboek waarop staat dat ik toestemming heb om solo te vliegen. Ik ging deze boven even halen terwijl zij bij het vliegtuig bleef. Wel zo prettig om nog even de benen te strekken. Jorg en Onno zaten boven hun vlucht na te bespreken met hun instructeur en Maurits was nog snel naar huis gegaan om de camera te halen. Ik begon me wel wat ongerust te maken dat er niemand bij zou kunnen zijn om te filmen.
Gelukkig kwam net iedereen eraan toen ik weer in het vliegtuig stapte en zijn er aardig wat foto's gemaakt. Ik zal zeer binnenkort een kort filmpje inelkaar zetten over mijn 1e solo. Het was wel een beetje een gek gevoel toen Rebecca van buiten de deur dicht deed en ik helemaal alleen in het vliegtuig zat! Ik begon maar gewoon aan mijn checklisten en deed alles gewoon als ik altijd deed voor een vlucht. Toen de motor eenmaal liep kon ik mijn taxiclearance aanvragen en ik mocht taxiën naar baan 22L. Toen ik bij de run-up area kwam deed ik mijn laatste checks en testte de motor op 2000 toeren. Daarna kon ik door naar het begin van de baan 22L. Nu begon het toch wel spannend te worden, geen instructeur naast je die nog even dat kleine beetje helpt met het roer.
Eenmaal bij de runway aangekomen vroeg ik take-off clearance aan bij de toren. Die kreeg ik ook en ik reed rustig de startbaan op en deed mijn 2nd part before take-off checklist. Net toen ik vol gas wilde geven riep de toren dat ik mijn start moest afbreken omdat er nog een Archer wilde landen achter me die al dicht bij de baan was. De Archer moest 'go-around' (vrij vertaald: vol gas en wegwezen, rondje vliegen en nog een keer proberen) en ik moest wachten tot hij voorbij was. Daarna kreeg ik uiteindelijk toestemming om op te stijgen. Dat was toch eigenlijk best cool zeg! Het vliegtuig heeft duidelijk betere prestaties zonder al dat extra gewicht naast je en achterin! Mijn 1e touch and go deed ik weer op baan 22L waarna ik een linkerbocht vloog. Ik kreeg van de toren toestemming voor een touch and go op baan 22L maar werd vlak voor mijn landing nog snel overgezet naar baan 22R. Waarschijnlijk had hij al een lange dag gehad. Mijn volgende landing zou een full-stop worden en deze mocht ik weer doen op baan 22L. Deze landing was wel spannend! Want toen de wielen de grond raakten begonnen ze iets te slippen, wat op zich best gevaarlijk is. Maar ik kreeg het vliegtuig stabiel op de baan en begon rustig te remmen.
Toen ik weer bij de parkeerplaats van het vliegtuig was deed ik mijn laatste checklisten en stopte de motor. Nog even mijn landingstijden noteren en het was alweer voorbij! De tijd gaat snel als je lol hebt! Nu was het tijd om traditioneel mijn stropdas door te knippen en een stukje te gaan zwemmen. Na een eerste solo mag een piloot geen land aanraken voor hij water raakt is de traditie die al zo oud als luchtvaart is. Ik werd van de vleugel naar de bus gedragen door 4 klasgenoten en naar het zwembad gereden. In de bus heb ik snel alles wat niet nat mocht worden uit gedaan en uit mijn zakken gehaald. Helaas zat de poort naar het zwembad op slot en moest de sleutel gehaald worden. Daarna was het bovenhands het zwembad in! En natuurlijk even een rondje solo zwemmen in uniform!
Zodra ik de foto's en flim heb zal ik deze zo snel mogelijk online zetten!
Voor de foto's van de solo's van Maurits en Lars zie de links hiernaast, rechts bovenin.
Gelukkig kwam net iedereen eraan toen ik weer in het vliegtuig stapte en zijn er aardig wat foto's gemaakt. Ik zal zeer binnenkort een kort filmpje inelkaar zetten over mijn 1e solo. Het was wel een beetje een gek gevoel toen Rebecca van buiten de deur dicht deed en ik helemaal alleen in het vliegtuig zat! Ik begon maar gewoon aan mijn checklisten en deed alles gewoon als ik altijd deed voor een vlucht. Toen de motor eenmaal liep kon ik mijn taxiclearance aanvragen en ik mocht taxiën naar baan 22L. Toen ik bij de run-up area kwam deed ik mijn laatste checks en testte de motor op 2000 toeren. Daarna kon ik door naar het begin van de baan 22L. Nu begon het toch wel spannend te worden, geen instructeur naast je die nog even dat kleine beetje helpt met het roer.
Eenmaal bij de runway aangekomen vroeg ik take-off clearance aan bij de toren. Die kreeg ik ook en ik reed rustig de startbaan op en deed mijn 2nd part before take-off checklist. Net toen ik vol gas wilde geven riep de toren dat ik mijn start moest afbreken omdat er nog een Archer wilde landen achter me die al dicht bij de baan was. De Archer moest 'go-around' (vrij vertaald: vol gas en wegwezen, rondje vliegen en nog een keer proberen) en ik moest wachten tot hij voorbij was. Daarna kreeg ik uiteindelijk toestemming om op te stijgen. Dat was toch eigenlijk best cool zeg! Het vliegtuig heeft duidelijk betere prestaties zonder al dat extra gewicht naast je en achterin! Mijn 1e touch and go deed ik weer op baan 22L waarna ik een linkerbocht vloog. Ik kreeg van de toren toestemming voor een touch and go op baan 22L maar werd vlak voor mijn landing nog snel overgezet naar baan 22R. Waarschijnlijk had hij al een lange dag gehad. Mijn volgende landing zou een full-stop worden en deze mocht ik weer doen op baan 22L. Deze landing was wel spannend! Want toen de wielen de grond raakten begonnen ze iets te slippen, wat op zich best gevaarlijk is. Maar ik kreeg het vliegtuig stabiel op de baan en begon rustig te remmen.
Toen ik weer bij de parkeerplaats van het vliegtuig was deed ik mijn laatste checklisten en stopte de motor. Nog even mijn landingstijden noteren en het was alweer voorbij! De tijd gaat snel als je lol hebt! Nu was het tijd om traditioneel mijn stropdas door te knippen en een stukje te gaan zwemmen. Na een eerste solo mag een piloot geen land aanraken voor hij water raakt is de traditie die al zo oud als luchtvaart is. Ik werd van de vleugel naar de bus gedragen door 4 klasgenoten en naar het zwembad gereden. In de bus heb ik snel alles wat niet nat mocht worden uit gedaan en uit mijn zakken gehaald. Helaas zat de poort naar het zwembad op slot en moest de sleutel gehaald worden. Daarna was het bovenhands het zwembad in! En natuurlijk even een rondje solo zwemmen in uniform!
Zodra ik de foto's en flim heb zal ik deze zo snel mogelijk online zetten!
Voor de foto's van de solo's van Maurits en Lars zie de links hiernaast, rechts bovenin.
maandag 5 november 2007
Morgen solo!
Waarschijnlijk is het al vandaag als jullie dit lezen, maar morgen ga ook ik eindelijk solo! Om ongeveer 16:50 moet ik mijn D11 check vliegen. Dan moet ik mijn geschreven examen overleggen aan mijn instructrice en krijg ik een soort mondeling examen. Daarna gaan we samen de lucht in voor ongeveer 1:30 tot 1:45 uur en moet ik laten zien dat ik het kan. Als dat allemaal goed gaat gaan we landen, stapt ze uit en mag ik alleen de lucht in!
Dit zal rond 18:20 zijn. Misschien iets eerder of later, dat kan ik niet met zekerheid zeggen.
Jullie kunnen uiteraard live meeluisteren via internet met de verkeerstoren! http://www.squawkvfr.net/location.asp?UID=3 (klik rechts onderin op de radio).
Ik zal vliegen op de "Archer niner six two whiskey golf" wat over de radio vaak afgekort gaat worden als "Archer two whiskey golf."
Ik ga snel weer leren. Ik hoop uiteraard op wat publiek tijdens mijn eerste solovluchtje (lees: helemaal alleen in het vliegtuig)!
Groetjes,
Fabian
Dit zal rond 18:20 zijn. Misschien iets eerder of later, dat kan ik niet met zekerheid zeggen.
Jullie kunnen uiteraard live meeluisteren via internet met de verkeerstoren! http://www.squawkvfr.net/location.asp?UID=3 (klik rechts onderin op de radio).
Ik zal vliegen op de "Archer niner six two whiskey golf" wat over de radio vaak afgekort gaat worden als "Archer two whiskey golf."
Ik ga snel weer leren. Ik hoop uiteraard op wat publiek tijdens mijn eerste solovluchtje (lees: helemaal alleen in het vliegtuig)!
Groetjes,
Fabian
Halloween feestje
Zaterdagavond hebben we op school een halloweenfeestje gehad. Niemand had er echt hoge verwachtingen van, want het is een schoolfeest en alle zure instructeurs zouden er ook zijn, dus helemaal los gaan kon niet verwachtten we. Het begon voor de kleine kinderen om 4 uur. Wij zijn rond 7 uur 's avonds die kant op gegaan. Een aantal waren wel verkleed, maar een groot deel ook niet.
Eenmaal op school aangekomen hoorden we de muziek al uit de hangar komen. Maar het zag er allemaal nog lafjes uit. Er stonden 2 mensen op de dansvloer en de meeste mensen zaten te eten aan een van de lange rijen tafels. Eten was er genoeg, dat was echt goed geregeld. Een uitgebreide saladebar met groente en fruit. En een kraampje waar je je eigen pasta kon samenstellen met groente en verschillende soorten vlees en vis etc.
Er waren 4 nationaliteiten op het feest, uiteraard de Nederlanders van de KLS, de Amerikaanse instructeurs, maar ook Belgen van de Sabena Flight Academy en een heleboel Indiërs die hier heel hun vliegtraject doen voor oa Kingfisher.
Nou die Indiërs bestormden op een gegenven moment de dansvloer. Het was net een live opgenomen Bollywood film. Dansen en schreeuwen en springen en armenzwaaiend. Ze gingen echt helemaal los. Van een afstand waren het net woedende voetbalhooligans, maar dan op een vrolijke manier ;-).
Om half 10 was al het bier al op en stapten de meeste mensen over op wijn. Helaas lust ik dat niet en ging ik maar over op Icetea totdat de truck met nieuw bier arriveerde. Ik heb nog heel gezellig met mijn instructrice gepraat over Maurits zijn solo en onze progressie en koetjes en kalfjes. Om 12 uur was het feest afgelopen en zijn we naar een hele foute bar geweest waar wat vrouwen karaoke aan het zingen waren. Uiteindelijk lag ik om half 4 in bed ongeveer.
Gisteren heb ik uit kunnen slapen tot een uurtje of 12. Daarna heb ik nog een hele tijd met Nastya gepraat via MSN en ben ik even naar het zwembad geweest om even wat te socializen met wat schoolgenootjes. En om half 9 was het alweer bedtijd want we moesten er vanochtend om 04:40 uit om het busje van 5:45 te halen.
Maurits is vandaag naar Coolidge gevlogen. Dat is ongeveer 65 km ten zuiden van Falcon Field. Bij terugkomst hebben we gewisseld en heb ik een van mijn beste vluchten gemaakt tot nu toe. Eigenlijk ging alles wel goed. Maar dat moet ook wel, want dit was de generale repetitie voor mijn D11 check morgen. Als ik die haal mag ik morgen ook mijn 1e solovlucht maken!
Helaas staat het rooster nog niet online, maar zodra ik meer weet laat ik het jullie hier wel weten. Wist je dat je ook live mee kan luisteren met me als ik vlieg? Op http://www.squawkvfr.net/location.asp?UID=3 kan je meeluisteren met de verkeerstoren van Falcon Field.
Ik zal binnenkort mijn callsign en vluchttijd wel geven.
Groetjes,
Fabian
Eenmaal op school aangekomen hoorden we de muziek al uit de hangar komen. Maar het zag er allemaal nog lafjes uit. Er stonden 2 mensen op de dansvloer en de meeste mensen zaten te eten aan een van de lange rijen tafels. Eten was er genoeg, dat was echt goed geregeld. Een uitgebreide saladebar met groente en fruit. En een kraampje waar je je eigen pasta kon samenstellen met groente en verschillende soorten vlees en vis etc.
Er waren 4 nationaliteiten op het feest, uiteraard de Nederlanders van de KLS, de Amerikaanse instructeurs, maar ook Belgen van de Sabena Flight Academy en een heleboel Indiërs die hier heel hun vliegtraject doen voor oa Kingfisher.
Nou die Indiërs bestormden op een gegenven moment de dansvloer. Het was net een live opgenomen Bollywood film. Dansen en schreeuwen en springen en armenzwaaiend. Ze gingen echt helemaal los. Van een afstand waren het net woedende voetbalhooligans, maar dan op een vrolijke manier ;-).
Om half 10 was al het bier al op en stapten de meeste mensen over op wijn. Helaas lust ik dat niet en ging ik maar over op Icetea totdat de truck met nieuw bier arriveerde. Ik heb nog heel gezellig met mijn instructrice gepraat over Maurits zijn solo en onze progressie en koetjes en kalfjes. Om 12 uur was het feest afgelopen en zijn we naar een hele foute bar geweest waar wat vrouwen karaoke aan het zingen waren. Uiteindelijk lag ik om half 4 in bed ongeveer.
Gisteren heb ik uit kunnen slapen tot een uurtje of 12. Daarna heb ik nog een hele tijd met Nastya gepraat via MSN en ben ik even naar het zwembad geweest om even wat te socializen met wat schoolgenootjes. En om half 9 was het alweer bedtijd want we moesten er vanochtend om 04:40 uit om het busje van 5:45 te halen.
Maurits is vandaag naar Coolidge gevlogen. Dat is ongeveer 65 km ten zuiden van Falcon Field. Bij terugkomst hebben we gewisseld en heb ik een van mijn beste vluchten gemaakt tot nu toe. Eigenlijk ging alles wel goed. Maar dat moet ook wel, want dit was de generale repetitie voor mijn D11 check morgen. Als ik die haal mag ik morgen ook mijn 1e solovlucht maken!
Helaas staat het rooster nog niet online, maar zodra ik meer weet laat ik het jullie hier wel weten. Wist je dat je ook live mee kan luisteren met me als ik vlieg? Op http://www.squawkvfr.net/location.asp?UID=3 kan je meeluisteren met de verkeerstoren van Falcon Field.
Ik zal binnenkort mijn callsign en vluchttijd wel geven.
Groetjes,
Fabian
zaterdag 3 november 2007
Lars en crewmaatje Maurits solo!
Er is weer veel gebeurd de laatse 2 dagen. Gisteren ging Lars voor het eerst solo en vanmiddag was Maurits aan de beurt! Foto's en solofilmpjes volgen nog...
Als alles volgens planning verloopt ga ik zelf dinsdag solo.
Gisteravond is ook het broertje van Maurits gearriveerd. Hij begint in december aan de KLS in klas 7-5 en vond het een leuk idee om vast even te komen kijken hier.
Verder vandaag weer lekker bij het zwembad gezeten. Vanavond is er een halloweenfeestje op school. Ik ben benieuwd hoe gezellig het gaat worden. Ze zijn al 2 dagen bezig met opbouwen in de hangar. Als het niet echt leuk is gaan we vanavond gewoon naar Tempe even wat college feestjes opzoeken. Er is vast wel ergens een feestje in een van die studentenhuizen daar. Helaas heb ik geen costuum, en ben ook niet van plan er een te kopen. Bovendien is er na halloween totaal geen halloweenspul meer te krijgen hier. De kerstreclames zijn al op tv en de kerstballen liggen al in de Walmart!
Het begint wel aardig af te koelen 's nachts hier trouwens. Vannacht was het amper 10 graden. Gelukkig warmt het overdag behoorlijk snel op.
Als alles volgens planning verloopt ga ik zelf dinsdag solo.
Gisteravond is ook het broertje van Maurits gearriveerd. Hij begint in december aan de KLS in klas 7-5 en vond het een leuk idee om vast even te komen kijken hier.
Verder vandaag weer lekker bij het zwembad gezeten. Vanavond is er een halloweenfeestje op school. Ik ben benieuwd hoe gezellig het gaat worden. Ze zijn al 2 dagen bezig met opbouwen in de hangar. Als het niet echt leuk is gaan we vanavond gewoon naar Tempe even wat college feestjes opzoeken. Er is vast wel ergens een feestje in een van die studentenhuizen daar. Helaas heb ik geen costuum, en ben ook niet van plan er een te kopen. Bovendien is er na halloween totaal geen halloweenspul meer te krijgen hier. De kerstreclames zijn al op tv en de kerstballen liggen al in de Walmart!
Het begint wel aardig af te koelen 's nachts hier trouwens. Vannacht was het amper 10 graden. Gelukkig warmt het overdag behoorlijk snel op.
donderdag 1 november 2007
Bas solo
Het is zover, Bas van Zandwijk is de 1e van de Area Rulers die solo is! Hieronder staan wat foto's:
Abonneren op:
Posts (Atom)