Morgen is het zover! Dan gaat de eerste van de Area Rulers solo!
De oudste van de klas, Bas van Zandwijk, heeft deze eer. Vandaag had hij zijn check.
Maurits en ikzelf staan morgen pas in de middag op het rooster, wat ons de kans geeft Bas traditioneel in de plomp te gooien, en hier wat foto's van te maken. Helaas moeten we dus wel vroeg op, want we moeten het busje van kwart voor 7 halen om dit moment mee te maken.
Mijn vluchtje van vandaag ging op zich best goed. Ik heb 9 touch and go's gemaakt, waarvan 2 glide-ins waren. Dan trek je het gas dicht tijdens je nadering en simuleer je eigenlijk dat je motor uit valt. En dan is het de bedoeling dat je minimaal de baan haalt. Ik kwam beide keren te hoog uit en toen was er nog te weinig runway over om een touch and go te maken, dus moest ik de go-around in. Gewoon vol gas, klimmen en opnieuw proberen. Ook moet ik er op letten dat ik mooi in het midden van de baan blijf tijdens het starten en landen. Bij een normale take-off gaat dat eigenlijk prima, maar soms kom ik nog wel eens rechts van het midden terecht met een touch and go. Ik kan nu wel beter mijn hoogte vasthouden in het circuit en kreeg hier ook een complimentje voor.
Ik vloog vandaag in de N4133K, wat over de radio word afgekort als Archer 33K. Ik moest landen op runway 22 right. Op een gegeven moment werd ik 'cleared touch and go runway 22 right' en zou ik eigenlijk terug moeten roepen 'runway 22 right cleared to land, Archer 33K.' Echter was ik er blijkbaar even niet bij met mijn hoofd en zei ik '33, ehm, 20 eh, 21 eh, correction eh runway ehm, disregard!' haha, de controller op de toren kon er wel om lachen hoorde ik op de achtergrond en in het vliegtuig ging ook iedereen stuk. Het lijkt allemaal zo simpel als je een makkelijke callsign hebt, maar 33 en 22 ligt toch vrij dicht bij elkaar...
Gelukkig werd mijn foutje al snel overstemd door een foutje van een Indisch meisje dat ook in het circuit vloog. Ze vergat haar zendknop los te laten van de radio en we konden 8 minuten lang het gesprek in de cockpit volgen: 'oh look at that! That is so beautiful! Wow pretty colors! Oh, did you feel that bump? That was funny...' Ik weet niet precies waar ze mee bezig waren, maar ik vond het maar vreemd. Het leek net een klein kind.
Nou dat was het voor nu, ik ga nu slapen want ik moet vroeg op.
Groetjes,
Fabian
woensdag 31 oktober 2007
dinsdag 30 oktober 2007
30 oktober 2007
Vandaag mocht ik eindelijk weer de lucht in! Ik moest soms iets langer nadenken bij wat procedures, maar met het vliegen zelf had ik eigenlijk vrij weinig moeite. Dus ja Tiko, vliegen is net als fietsen wat dat betreft.
Bij het landen stond er een aardige wind van de zijkant, wat het net wat moeilijker maakt om te landen.
Morgen mag ik rond de middag vliegen en staat Maurits niet op het rooster. We gaan even vragen of we zaterdag ook mogen vliegen, dan kan Maurits zaterdag solo en ik dinsdag.
Jullie horen het wel!
Bij het landen stond er een aardige wind van de zijkant, wat het net wat moeilijker maakt om te landen.
Morgen mag ik rond de middag vliegen en staat Maurits niet op het rooster. We gaan even vragen of we zaterdag ook mogen vliegen, dan kan Maurits zaterdag solo en ik dinsdag.
Jullie horen het wel!
maandag 29 oktober 2007
Morgen weer vliegen
Vandaag weer niet gevlogen. Ik ben maar even naar dispatch gegaan om te vragen of ze me soms vergeten waren. Dirk beloofde me dat ik morgen weer op het rooster zou staan. En inderdaad! :)
Morgen gaan we oefenen wat te doen als de motor uit valt. Ik hoop dat ik de feeling nog een beetje heb met het vliegtuig morgen. Ik heb immers al 4 dagen niet meer gevlogen... Maar ik verwacht geen problemen eigenlijk. Ik heb ook even een nieuwe headset gehaald, want die andere haperde soms en dat is behoorlijk irritant als je wilt praten met iemand.
Verder hebben we gisteravond gezellig gebarbeque-ed. Ik moet zeggen dat de vegetarische burgers die ik heb gekocht bij de Walmart nog redelijk goed bevielen.
Zodra ik de foto's van Jorg heb gekregen zal ik ze even online zetten.
Groetjes!
Morgen gaan we oefenen wat te doen als de motor uit valt. Ik hoop dat ik de feeling nog een beetje heb met het vliegtuig morgen. Ik heb immers al 4 dagen niet meer gevlogen... Maar ik verwacht geen problemen eigenlijk. Ik heb ook even een nieuwe headset gehaald, want die andere haperde soms en dat is behoorlijk irritant als je wilt praten met iemand.
Verder hebben we gisteravond gezellig gebarbeque-ed. Ik moet zeggen dat de vegetarische burgers die ik heb gekocht bij de Walmart nog redelijk goed bevielen.
Zodra ik de foto's van Jorg heb gekregen zal ik ze even online zetten.
Groetjes!
donderdag 25 oktober 2007
Ons appartement
Ons appartement. Als je uitzoomd en naar het noorden gaat zie je het vliegveld.
Grotere kaart weergeven
Grotere kaart weergeven
Grmbl
Morgen niet ingeroosterd! Verdorie! Maurits mag wel vliegen, maar ik niet. Vreemd, terwijl ik al 2 beurten achter loop... Morgen maar even vragen aan Dirk van dispatch.
Ik ga maar wel meevliegen, want Maurits gaat oefen-noodlandingen maken en dat moet ik op mijn volgende beurtje ook doen voor het eerst.
Nou ja, ik kan in ieder geval uitslapen tot kwart voor 8!
Ik ga maar wel meevliegen, want Maurits gaat oefen-noodlandingen maken en dat moet ik op mijn volgende beurtje ook doen voor het eerst.
Nou ja, ik kan in ieder geval uitslapen tot kwart voor 8!
Zonder hulp!
Vandaag mocht ik weer als 2e vliegen. Maurits had een erg goede vlucht, maar op zich ook best saai. We bleven eigenlijk bij het veld touch and go's maken. Ik mocht eerst een stuk naar het noorden vliegen en daar S-bochten maken over een rechte weg en een cirkelen over een vast punt. Op zich is dat niet eens zo heel moeilijk, maar er stond dan ook niet zo heel veel wind. Als het harder waait is het stukken lastiger omdat je wordt weggeblazen door de wind.
Hierna gingen we weer terug naar het veld om daar touch and go's te oefenen. Dit ging elke keer beter en de laatste 2 landingen deed ik helemaal zonder hulp! Nu hopen dat ik me morgen weer zo fit voel als vanochtend en als alles goed gaat gaan we de volgende keer naar een ander vliegveld.
Hierna gingen we weer terug naar het veld om daar touch and go's te oefenen. Dit ging elke keer beter en de laatste 2 landingen deed ik helemaal zonder hulp! Nu hopen dat ik me morgen weer zo fit voel als vanochtend en als alles goed gaat gaan we de volgende keer naar een ander vliegveld.
woensdag 24 oktober 2007
www.area-rulers.com
Willen jullie weten hoe het mijn klasgenoten vergaat? Kijk dan eens op http://www.area-rulers.com/
Hier staan links naar onder andere de blogs van Maurits, Lars en Jorg (klik op Area Rulers). Verder staan er leuke foto's op van onze klas en onze tijd in Eelde en natuurlijk onze logofilm!!! Zeker kijken dus!
Hier staan links naar onder andere de blogs van Maurits, Lars en Jorg (klik op Area Rulers). Verder staan er leuke foto's op van onze klas en onze tijd in Eelde en natuurlijk onze logofilm!!! Zeker kijken dus!
Verhuisd...
Eindelijk een vast plekje! Gisteren ben ik eindelijk verhuisd naar ons vaste appartement 1076, door onze voorgangers benoemd tot "El Casa Grande Elite". Ik zit nu met Maurits op de kamer. We hebben een eigen badkamer maar helaas geen walk-in kast hier. Verder is alles hier hardstikke prima, alleen nog wat smerig. We moeten alles eigenlijk goed gaan schoonmaken, maar hier hebben we nog niet echt de middelen voor. De stofzuiger werkt niet en er is geen schoonmaakmiddel in huis voor de badkamer. Ik heb gisteren wel al mijn spullen al hierheen gehaald, maar nog niets uitgepakt. Gisterochtend een goede vlucht gehad, de lucht was erg kalm en ik heb touch-and-go's geoefend. Dat wil ongeveer zeggen dat je het vliegtuig land en meteen weer doorstart, een rondje vliegt en weer landt. Dit deden we tot 7x toe.
Vandaag ging het iets minder goed; we zijn vandaag naar de south-east practice area geweest. Hier heb ik eerst een paar steep turns gevlogen (scherpe bochten dus) en moest daarna 2 stalls doen. Echter maakte ik nu van bijna al mijn bochten steep turns, wat niet de bedoeling is. Daarna zijn we teruggevlogen richting het veld om weer touch-and-go's te maken. Maar ik voelde me niet helemaal lekker omdat ik gisteravond niet echt in slaap kon komen en kreeg ook steeds meer hoofdpijn. En dan is het toch lastig concentreren. Mijn instructrice heeft 1x de controls overgepakt en ik besloot daarna dat het welletjes was. Ik maakte nog 1 touch-and-go en vroeg daarna om een full-stop landing. Dit werd uiteindelijk een van mijn beste landingen tot nu toe! Maar ik was moe en had nog een hele dag voor me, dus die laatste 10 minuten vlieg ik de volgende keer wel extra als ik wat fitter ben.
maandag 22 oktober 2007
Weer gevlogen vandaag!
Vandaag mocht ik weer vliegen! Na een hoop narigheid in het weekend was het vandaag toch weer fijn om de lucht in te mogen. Ik ben pas bij mijn D02 en Maurits is al bij zijn D04 omdat ik 2 vluchten heb moeten missen... Maar op zich is dat niet zo heel erg voor mij. Voor Maurits is het misschien wat minder leuk, want hij kan minder leren van mijn fouten zo en moet hij altijd alle nieuwe dingen eerst doen.
Vandaag mochten we om 11.00 uur de lucht in, dit is fijn omdat je dan wat langer uit kan slapen, maar het is rond de middag een heel stuk turbulenter! Ik had er in iederg geval behoorlijk moeite mee en Maurits kon niet alle oefeningen doen die op zijn programma stonden. Ik heb vandaag stalls en steep turns geoefend. Stall is wat er gebeurd als je met een te grote invalshoek bij een bepaalde snelheid vliegt, dan verliezen je vleugels lift en val je letterlijk uit de lucht. Erg lastig aan het begin, maar oefening baart kunst zeggen ze wel eens. Steep turns zijn niks anders dan scherpe bochten draaien. Het is dan erg belangrijk dat je op de hoogte blijft vliegen waarop je vliegt! En dat is meteen een van de moeilijkste dingen, zeker als het zo hobbelig is. De landing ging ook erg moeizaam, maar op zich ben ik redelijk tevreden als ik terugkijk en mijn instructrice ook dus dat is mooi.
Ik ben trouwens afgelopen vrijdag verhuisd naar de appartementen. Ik zit nu nog tijdelijk bij andere mensen in, maar morgen trek ik bij Maurits in. Als het goed is zit dan iedereen waar hij wil zitten. Ik zal proberen morgen wat foto's te maken van het terrein. Het is hier in ieder geval erg luxe! Alleen jammer dat sommige appartementen hier zo smerig zijn omdat sommige studenten niet zo van schoonmaken houden blijkbaar...
Vandaag mochten we om 11.00 uur de lucht in, dit is fijn omdat je dan wat langer uit kan slapen, maar het is rond de middag een heel stuk turbulenter! Ik had er in iederg geval behoorlijk moeite mee en Maurits kon niet alle oefeningen doen die op zijn programma stonden. Ik heb vandaag stalls en steep turns geoefend. Stall is wat er gebeurd als je met een te grote invalshoek bij een bepaalde snelheid vliegt, dan verliezen je vleugels lift en val je letterlijk uit de lucht. Erg lastig aan het begin, maar oefening baart kunst zeggen ze wel eens. Steep turns zijn niks anders dan scherpe bochten draaien. Het is dan erg belangrijk dat je op de hoogte blijft vliegen waarop je vliegt! En dat is meteen een van de moeilijkste dingen, zeker als het zo hobbelig is. De landing ging ook erg moeizaam, maar op zich ben ik redelijk tevreden als ik terugkijk en mijn instructrice ook dus dat is mooi.
Ik ben trouwens afgelopen vrijdag verhuisd naar de appartementen. Ik zit nu nog tijdelijk bij andere mensen in, maar morgen trek ik bij Maurits in. Als het goed is zit dan iedereen waar hij wil zitten. Ik zal proberen morgen wat foto's te maken van het terrein. Het is hier in ieder geval erg luxe! Alleen jammer dat sommige appartementen hier zo smerig zijn omdat sommige studenten niet zo van schoonmaken houden blijkbaar...
vrijdag 19 oktober 2007
Ziek...
Gisteren en vandaag heb ik me helaas ziek moeten melden. Woensdag voelde ik me al niet zo lekker 's avonds en kreeg later ook koorts. Ik ben gisterochtend wel met Maurits nog meegeweest op de backseat, maar heb zelf niet gevlogen.
Vandaag gaan we allebei verhuizen naar een appartement. Eindelijk weg uit dit brakke motel! Helaas waren er geen kamers vrij voor ons samen, dus komen we tijdelijk bij mensen op de kamer die bijna naar huis gaan. Wel vervelend, want we leven al die tijd al vanuit onze koffers.
Ik voel me al wel wat beter, alleen nog behoorlijk hoofdpijn en een beetje wazig.
Vandaag gaan we allebei verhuizen naar een appartement. Eindelijk weg uit dit brakke motel! Helaas waren er geen kamers vrij voor ons samen, dus komen we tijdelijk bij mensen op de kamer die bijna naar huis gaan. Wel vervelend, want we leven al die tijd al vanuit onze koffers.
Ik voel me al wel wat beter, alleen nog behoorlijk hoofdpijn en een beetje wazig.
dinsdag 16 oktober 2007
AIRBORNE!!!!
Woensdag 16 oktober 2007
Gisteren en afgelopen maandag waren weer 2 saaie dagen. Maandag een toetsje gehad over het OM.
Maar vandaag was het dan eindelijk zover!!! Maurits mocht eerst en daarna ik. Gisteravond hebben we nog even in een vliegtuig gezeten om wat procedures en checklisten te oefenen. Er komt nog aardig wat bij kijken namelijk! De pre-flight inspection, de startprocedure, allemaal dingen die je uit je hoofd moet doen bij je 1e vlucht.
Om kwart voor 4 's ochtens ging de wekker. We zouden om half 5 vertrekken richting school. Eenmaal daar aangekomen moesten we onze weer-briefing maken en onze formulieren invullen. Onze instructrice, Rebecca, verwacht van ons dat we 45 minuten voor onze take-off tijd klaar zijn voor onze briefing. Iets wat we bij lange na niet hebben gered... Maar omdat het onze 1e vlucht was kon ze het wel begrijpen. Uiteindelijk zijn we een uur te laat vertrokken.
Zoals ik al zei mocht Maurits eerst vliegen. We vertrokken van baan 22L richting het noorden. Het zicht was niet heel goed deze ochtend, wat wel jammer was, want het uitzicht is werkelijk prachtig!
Na een uur en 10 minuten waren we weer aan de grond en wisselden Maurits en ik van plek. Wel spannend zeg! Ik startte de motor volgens de procedure en taxi-de naar de run-up area, de plek waar je je motor nog even test vlak voor je de lucht in gaat. Daarna vertrokken we richting de startbaan. Rebecca deed de laatste checklists nog en ik nam het over op de runway. Er stond een aardige crosswind dus ik had toch wel wat hulp nodig om hem recht op het midden van de baan te houden. Maar alles ging goed en eenmaal in de lucht ging alles als vanzelf.
We vlogen naar de NE-practice area. Dat is een aangewezen stuk luchtruim waar studenten kunnen oefenen. Vanuit het vliegtuig hadden we een prachtig uitzicht over Fountain Hills, een plaatsje met de grootste fontein van de USA. En hij is inderdaad groot!
We hebben wat bochten en stijgen en dalen geoefend. Daarna mocht ik over de bergen naar de SE-practice area vliegen. We kregen wat lichte turbulentie onderweg, wat op zich wel erg leuk was voor de oefening. Na iets minder dan een uur waren we weer in de buurt van het vliegveld en begon ik aan de nadering. Wel lastig met die wind van de zijkant hoor! Maar ook mij is het gelukt om veilig te landen. Wat een ervaring! Ik kan niet wachten tot ik weer de lucht in mag!
Helaas is het niet toegestaan om vanuit het vliegtuig foto's te maken. Daarom hier wat plaatjes van die avond.
Sunset
Mijn crewmaatje Maurits
Gisteren en afgelopen maandag waren weer 2 saaie dagen. Maandag een toetsje gehad over het OM.
Maar vandaag was het dan eindelijk zover!!! Maurits mocht eerst en daarna ik. Gisteravond hebben we nog even in een vliegtuig gezeten om wat procedures en checklisten te oefenen. Er komt nog aardig wat bij kijken namelijk! De pre-flight inspection, de startprocedure, allemaal dingen die je uit je hoofd moet doen bij je 1e vlucht.
Om kwart voor 4 's ochtens ging de wekker. We zouden om half 5 vertrekken richting school. Eenmaal daar aangekomen moesten we onze weer-briefing maken en onze formulieren invullen. Onze instructrice, Rebecca, verwacht van ons dat we 45 minuten voor onze take-off tijd klaar zijn voor onze briefing. Iets wat we bij lange na niet hebben gered... Maar omdat het onze 1e vlucht was kon ze het wel begrijpen. Uiteindelijk zijn we een uur te laat vertrokken.
Zoals ik al zei mocht Maurits eerst vliegen. We vertrokken van baan 22L richting het noorden. Het zicht was niet heel goed deze ochtend, wat wel jammer was, want het uitzicht is werkelijk prachtig!
Na een uur en 10 minuten waren we weer aan de grond en wisselden Maurits en ik van plek. Wel spannend zeg! Ik startte de motor volgens de procedure en taxi-de naar de run-up area, de plek waar je je motor nog even test vlak voor je de lucht in gaat. Daarna vertrokken we richting de startbaan. Rebecca deed de laatste checklists nog en ik nam het over op de runway. Er stond een aardige crosswind dus ik had toch wel wat hulp nodig om hem recht op het midden van de baan te houden. Maar alles ging goed en eenmaal in de lucht ging alles als vanzelf.
We vlogen naar de NE-practice area. Dat is een aangewezen stuk luchtruim waar studenten kunnen oefenen. Vanuit het vliegtuig hadden we een prachtig uitzicht over Fountain Hills, een plaatsje met de grootste fontein van de USA. En hij is inderdaad groot!
We hebben wat bochten en stijgen en dalen geoefend. Daarna mocht ik over de bergen naar de SE-practice area vliegen. We kregen wat lichte turbulentie onderweg, wat op zich wel erg leuk was voor de oefening. Na iets minder dan een uur waren we weer in de buurt van het vliegveld en begon ik aan de nadering. Wel lastig met die wind van de zijkant hoor! Maar ook mij is het gelukt om veilig te landen. Wat een ervaring! Ik kan niet wachten tot ik weer de lucht in mag!
Helaas is het niet toegestaan om vanuit het vliegtuig foto's te maken. Daarom hier wat plaatjes van die avond.
Sunset
Mijn crewmaatje Maurits
zondag 14 oktober 2007
Zaterdag 13 Oktober
Vandaag zijn we met z'n vieren naar Lake Pleasant geweest. Dit is een groot stuwmeer ten noordwesten van Phoenix. Het is er erg mooi wat natuur betreft, veel cactussen en bergen op de achtergrond. Ik zal hieronder wat foto's posten om jullie een idee te geven.
zaterdag 13 oktober 2007
Rest vd week
Dinsdag 9 oktober 2007
06:30
Iedereen is klaarwakker en kan niet meer slapen. Maurits en ik hadden de wekker gezet om half 8, want Fifi komt ons om 9 uur ophalen, maar we zijn nu al klaarwakker. Die jetlag is best vermoeiend! We besluiten maar vast te gaan douchen en te ontbijten. Rustig klaarmaken voor onze 1e dag op school.
We gaan eerst naar een ander vliegveld. In Amerika moet iedereen nog even medisch gekeurd worden om te mogen vliegen. Dr. Bryman is een jolige man en na 3 minuten even hier voelen, daar drukken, een ogentest, een paar keer diep ademen en een praatje sta ik weer buiten. We hebben in de pilotshop naast het kantoor van de dokter met 7 man een Jeppesen tas gekocht met 15% groepskorting. Deze tas is speciaal voor piloten en heeft een variabele indeling. Erg handig dus! In Nederland betaal je zo 150 euro voor zo’n tas, maar door de gunstige dollarkoers en de korting hebben wij deze tas voor 63 euro! Nice!
Normaal gesproken krijgt iedereen van de dokter een pizza, maar helaas zitten we nu in een kantoor waar geen pizzeria in de buurt is. Hij komt zich daarvoor nog even verontschuldigen. Fifi besluit ons maar mee te nemen naar de Mc Donalds omdat we anders tot de avond niets kunnen eten. We moeten wel beloven niks tegen school te zeggen…
Als we op school aankomen moeten onze vingerafdrukken worden afgenomen. De regels zijn flink aangescherpt sinds 9-11 voor buitenlanders om in de USA te vliegen. Dit is nog een heel gedoe. Rond half 5 zitten we weer in het busje naar het motel.
Raymond Timmer geeft een rondleiding over het platform. Achterin zie je nog 2 vliegtuigen staan met een blauw staartvlak. Daar begint het platform van de school.
Een Diamond-twin (links) en een 2 Pipers (rechts)
Overal op het vliegveld staan hele oude vliegtuigen. Sommigen van rond de tijd van de WO 2. Sommigen vliegen nog en worden gebruikt voor rondvluchten.
Scrapyard.
En hier ga ik zeer binnenkort een keer op vliegen!
We gingen lunchen in een Italiaans restaurant. Ik dacht een lekkere maaltijd te bestellen met aubergine en pasta. De salade was overheerlijk! Echter was de aubergine gefrituurd en extreem vet. Ik heb een groot deel maar laten staan.
’s Avonds hebben we zelf gekookt. Rijst met pasta-saus. Het eten hier is echt heel erg wennen, alles gaat de frituur in. Het beste blijft zelf koken.
Donderdag 11 oktober 2007
Vandaag wat presentaties bekeken over speed changes en horizontal flight. Tussen de briefings door duurde het weer heel lang tot de volgende kwam. De planning was strak, maar de utivoering ervan was erg beroerd. We hebben nog wat uitleg gekregen over wat administratieve dingen en in de middag hebben we uitleg gehad over het pre-flighten van het vliegtuig. Dus het nakijken van het vliegtuig voordat je er wat dan ook mee gaat doen. Bijvoorbeeld de olie en brandstof controleren. De banden, de lichten, de vleugels en de propellor etc.
’s Middags lekker bij het zwembad gelegen en Lars, Onno, Jorg en Bas hebben een Chevy Van gekocht! Maurits en ik zijn nog op zoek naar een auto.
Dat was het voor nu. Ik moet namelijk snel gaan leren. Maandag hebben we een klein testje over de Operations Manual en ik ben nog niet heel ver daarmee. Het is nu zondag, dus heb alleen nog de na-middag en de avond om te leren…
06:30
Iedereen is klaarwakker en kan niet meer slapen. Maurits en ik hadden de wekker gezet om half 8, want Fifi komt ons om 9 uur ophalen, maar we zijn nu al klaarwakker. Die jetlag is best vermoeiend! We besluiten maar vast te gaan douchen en te ontbijten. Rustig klaarmaken voor onze 1e dag op school.
We gaan eerst naar een ander vliegveld. In Amerika moet iedereen nog even medisch gekeurd worden om te mogen vliegen. Dr. Bryman is een jolige man en na 3 minuten even hier voelen, daar drukken, een ogentest, een paar keer diep ademen en een praatje sta ik weer buiten. We hebben in de pilotshop naast het kantoor van de dokter met 7 man een Jeppesen tas gekocht met 15% groepskorting. Deze tas is speciaal voor piloten en heeft een variabele indeling. Erg handig dus! In Nederland betaal je zo 150 euro voor zo’n tas, maar door de gunstige dollarkoers en de korting hebben wij deze tas voor 63 euro! Nice!
Normaal gesproken krijgt iedereen van de dokter een pizza, maar helaas zitten we nu in een kantoor waar geen pizzeria in de buurt is. Hij komt zich daarvoor nog even verontschuldigen. Fifi besluit ons maar mee te nemen naar de Mc Donalds omdat we anders tot de avond niets kunnen eten. We moeten wel beloven niks tegen school te zeggen…
Als we op school aankomen moeten onze vingerafdrukken worden afgenomen. De regels zijn flink aangescherpt sinds 9-11 voor buitenlanders om in de USA te vliegen. Dit is nog een heel gedoe. Rond half 5 zitten we weer in het busje naar het motel.
Woensdag 10 oktober 2007
Vandaag krijgen we een rondleiding en een introductiepraatje van de Assistent Training Manager Raymond Timmer. Raymond is een Nederlander die al 7 jaar in de USA woont. We krijgen een rondleiding door school en over het platform. Falcon Field is een klein vliegveld, maar sinds Sabena Airline Training Center er zit is het flink druk geworden! Wat staan daar veel vliegtuigen zeg! Er zitten ook een boel Indiërs hier op school bij Sabena. Zij vliegen op Diamonds. Wij zullen op de Piper vloot gaan vliegen van Sabena. Eerst op de Archer III en daarna op de snellere Arrow.
Vandaag krijgen we een rondleiding en een introductiepraatje van de Assistent Training Manager Raymond Timmer. Raymond is een Nederlander die al 7 jaar in de USA woont. We krijgen een rondleiding door school en over het platform. Falcon Field is een klein vliegveld, maar sinds Sabena Airline Training Center er zit is het flink druk geworden! Wat staan daar veel vliegtuigen zeg! Er zitten ook een boel Indiërs hier op school bij Sabena. Zij vliegen op Diamonds. Wij zullen op de Piper vloot gaan vliegen van Sabena. Eerst op de Archer III en daarna op de snellere Arrow.
Raymond Timmer geeft een rondleiding over het platform. Achterin zie je nog 2 vliegtuigen staan met een blauw staartvlak. Daar begint het platform van de school.
Een Diamond-twin (links) en een 2 Pipers (rechts)
Overal op het vliegveld staan hele oude vliegtuigen. Sommigen van rond de tijd van de WO 2. Sommigen vliegen nog en worden gebruikt voor rondvluchten.
Scrapyard.
En hier ga ik zeer binnenkort een keer op vliegen!
We gingen lunchen in een Italiaans restaurant. Ik dacht een lekkere maaltijd te bestellen met aubergine en pasta. De salade was overheerlijk! Echter was de aubergine gefrituurd en extreem vet. Ik heb een groot deel maar laten staan.
’s Avonds hebben we zelf gekookt. Rijst met pasta-saus. Het eten hier is echt heel erg wennen, alles gaat de frituur in. Het beste blijft zelf koken.
Donderdag 11 oktober 2007
Vandaag wat presentaties bekeken over speed changes en horizontal flight. Tussen de briefings door duurde het weer heel lang tot de volgende kwam. De planning was strak, maar de utivoering ervan was erg beroerd. We hebben nog wat uitleg gekregen over wat administratieve dingen en in de middag hebben we uitleg gehad over het pre-flighten van het vliegtuig. Dus het nakijken van het vliegtuig voordat je er wat dan ook mee gaat doen. Bijvoorbeeld de olie en brandstof controleren. De banden, de lichten, de vleugels en de propellor etc.
’s Middags lekker bij het zwembad gelegen en Lars, Onno, Jorg en Bas hebben een Chevy Van gekocht! Maurits en ik zijn nog op zoek naar een auto.
Dat was het voor nu. Ik moet namelijk snel gaan leren. Maandag hebben we een klein testje over de Operations Manual en ik ben nog niet heel ver daarmee. Het is nu zondag, dus heb alleen nog de na-middag en de avond om te leren…
Vervolg maandag 8 oktober
(vervolg lees eerst voorgaande bericht hieronder)
Downtown Phoenix.
13:45 (21:45 Nederlandse tijd)
Als we zijn geland worden we opgewacht door een aantal studenten van de klassen 06-4 en 06-3 die al in Amerika waren en onze chauffeuse Fifi. Het is een warm welkom. We krijgen allemaal een mapje met informatie waarin staat dat we de komende tijd in een motel zullen doorbrengen omdat de appartementen allemaal vol zijn. Ik vind het allang best. Ik ben al die tijd wakker geweest. We halen de bagage op en rijden richting het Motel. Fifi wacht eerst nog 20 minuten langs de weg op haar collega die met een pick-up truck met al onze koffers erin achter ons aan zou moeten rijden. Na 20 minuten komen we er achter dat hij al bij het motel is!
Op weg naar het motel
De pick-up met koffers
Onze kamer.
Het is de bedoeling dat je bij aankomst je zo snel mogelijk aanpast aan de tijdzone. We zijn gaan eten bij de Wendy’s en even naar de supermarkt geweest. Daarna zijn we met moeite nog tot 21:00 opgebleven en konden toen eindelijk slapen!
Mochten je het leuk vinden kan je met Google maps door onze straat lopen:
http://maps.google.com/maps?f=q&hl=nl&geocode=&time=&date=&ttype=&q=85018+&ie=UTF8&om=1&layer=c&cbll=33.415556,-111.73889&cbp=1,325.1543149326243,0.5,4,0.7325683282055582&ll=33.420248,-111.738532&spn=0.009725,0.020707&z=16
Het landschap veranderd als we de daling wordt ingezet door de piloot.
Phoenix. Net boven het midden van de foto is het vliegveld Sky Harbour te zien.
Downtown Phoenix.
13:45 (21:45 Nederlandse tijd)
Als we zijn geland worden we opgewacht door een aantal studenten van de klassen 06-4 en 06-3 die al in Amerika waren en onze chauffeuse Fifi. Het is een warm welkom. We krijgen allemaal een mapje met informatie waarin staat dat we de komende tijd in een motel zullen doorbrengen omdat de appartementen allemaal vol zijn. Ik vind het allang best. Ik ben al die tijd wakker geweest. We halen de bagage op en rijden richting het Motel. Fifi wacht eerst nog 20 minuten langs de weg op haar collega die met een pick-up truck met al onze koffers erin achter ons aan zou moeten rijden. Na 20 minuten komen we er achter dat hij al bij het motel is!
Op weg naar het motel
De pick-up met koffers
Onze kamer.
Het is de bedoeling dat je bij aankomst je zo snel mogelijk aanpast aan de tijdzone. We zijn gaan eten bij de Wendy’s en even naar de supermarkt geweest. Daarna zijn we met moeite nog tot 21:00 opgebleven en konden toen eindelijk slapen!
Mochten je het leuk vinden kan je met Google maps door onze straat lopen:
http://maps.google.com/maps?f=q&hl=nl&geocode=&time=&date=&ttype=&q=85018+&ie=UTF8&om=1&layer=c&cbll=33.415556,-111.73889&cbp=1,325.1543149326243,0.5,4,0.7325683282055582&ll=33.420248,-111.738532&spn=0.009725,0.020707&z=16
Maandag 8 Oktober 2007
03:50
De wekker gaat. Wat is dat vroeg zeg! Ik sliep pas rond half 1 dus heb minder dan 3,5 uur geslapen… Gisteren Nastya op het vliegtuig gezet, die gaat dinsdag naar Indonesië voor haar werk.
Silvian zou vóór mij gaan douchen, maar ik hoor nog niets. Dan ga ik zelf maar eerst. Ik hoor ondertussen dat mam en Nelson binnenkomen beneden.
04:30
Eindelijk zitten we in de auto. Silvian heeft, voor zijn doen, erg snel nog gedoucht en we zitten met z’n 4en in de auto en rijden naar Schiphol. Het is erg mistig maar ik kan toch aardig vaart maken, niet al te hard want ik kan een boete niet betalen nu. Binnen een 35 minuten staan we dan bij de vertrekhal. We hadden met ons zessen van klas 06-5 afgesproken tussen vertrekhal 1 en 2 om 5 uur. Er gaan nog 8 andere mensen mee van klas 06-4, ik weet niet precies wie dat zijn maar ik ken ze vast op z’n minst wel van gezicht!
Zoals gebruikelijk ben ik de laatste die aankomt en kunnen we gaan inchecken.
Inchecken.
Zoals je ziet, het is vroeg!
Na het inchecken is het uiteraard tijd voor het afscheid nemen en een groepsfoto.
Van links naar rechts:Jorg, Bas, Maurits, ikzelf, Onno en Lars.
Achter de douane gaan we nog even een winkel in om wat leesvoer en een paar adapters te kopen. Daarna proberen we met z’n allen de KLM Lounge in te komen want Jorg en Lars hebben een Gold en Platinum Card van de KLM. Helaas mogen ze per persoon slechts 1 introducé meenemen naar binnen. Jammer genoeg besluiten ze toch naar binnen te gaan en blijven Maurits en ik over. Echter heb ik toegang tot de ABN-AMRO lounge dus gaan wij daar maar met z’n tweeën chillen en een kopje koffie drinken. Om 8 uur vertrekt ons vliegtuig en onze boarding-time is ongeveer 10 over 7. Dus we hebben nog voldoende tijd om te relaxen.
Als we bij de gate zijn aangekomen worden we in groepjes van 3 geïnterviewd door een beveiligingsmedewerker, of we geen verdachte pakketjes van andere mensen bij ons hebben enzovoorts, alles in het kader van de schijnveiligheid van Amerika!
We vliegen vandaag met een Airbus A330 van Northwest Airlines naar Detroit en vanuit daar verder naar Phoenix.
Ons vliegtuig.
Maurits en Bas zitten helemaal achteraan rechts in het vliegtuig en ik zit 1 rij daarvoor. Er zit verder niemand naast mij, dus ik heb 2 stoelen tot mijn beschikking. Bas vraagt aan een stewardess of hij misschien in de cockpit de take-off mag meemaken, maar helaas wil ze het niet eens vragen aan de captain. Ik besluit naar voren te lopen en zelf eens in de cockpit te vragen wat de mogelijkheden zijn. Ik laat mijn pasje zien aan een stewardess in de businessclass en ik heb natuurlijk ook mijn Area Rulers polo aan met het logo van onze klas erop. Ze introduceert me in de cockpit aan de 2 captains en de 1st officer. Ze willen meteen weten waar ik mijn polo vandaan heb en of ik er niet ook een voor hen kan regelen. We raken wat aan de praat over de opleiding, baangaranties en de verschillen met training in de USA. In de USA moet iedereen zelf zijn brevet maar zien te regelen en solliciteren bij de airlines. Er zijn daar wel veel vliegscholen, maar daar hebben ze geen connecties met de airlines zelf. Ik vraag nog even welke departure we gaan vliegen en hoe we de oceaan over gaan. De captain laat de weerkaartjes en de route zien. Boven de oceaan ligt een flinke onweersbui vlak aan de kust waar we ten noorden langs zullen vliegen en boven Amerika ligt nog een front waar we dwars doorheen moeten. Ik blijf nog even voor de crew-briefing, waar de captain, die vandaag de pilot flying is, aan de overige 2 crewmembers uitlegt wat er precies gaat gebeuren en wat iedereen moet doen mocht er iets mis gaan. Dan is het tijd voor mij om mijn stoel op te gaan zoeken, helemaal achterin op rij 43. De captain zei dat het eventueel nog wel mogelijk was voor mij om tijdens de vlucht in de cockpit te komen en dan mocht ik de weerkaartjes wel meenemen van hem als aandenken. Maar dit is er niet meer van gekomen omdat er nog 13 anderen precies hetzelfde wilden natuurlijk…
Eenmaal in de lucht hebben we een prachtig uitzicht over Nederland. We volgen de kustlijn naar het noorden tot het vliegtuig naar links draait en aan de oversteek van de Noordzee, Schotland en vervolgens de Atlantische Oceaan begint.
IJmuiden bij zonsopgang.
Zonsopgang boven Nederland vanaf 2 km hoog.
Tijdens de vlucht hadden we inderdaad wel wat lichte turbulentie zoals voorspeld. Ik heb nog wel geprobeerd wat te slapen tijdens de vlucht maar dit is me niet gelukt. Ik heb toen maar wat films gekeken op het personal entertainment systeem en wat spelletjes gedaan, wat met de cabin-crew gepraat en wat gelezen.
Toen we eindelijk in Detroit aankwamen stonden we 45 minuten te vroeg aan de gate. Je zou denken dat dit voordelig was voor ons, omdat we maar een uurtje hadden om over te stappen. Echter mochten we nog even 20 minuten wachten in het vliegtuig, want het beveiligingspersoneel begon hun dienst pas om 10 uur! Bij het uitstappen sprak ik nog even met de captian van het vliegtuig. Hij had de kaarten helaas al weggegooid. Echter toen we in de rij stonden in de terminal voor de paspoortcontrole tikte hij me op de schouder en hij gaf me de kaarten. Hij had ze nog even uit het oud papier gevist. Nadat hij me jolig ‘A merry Christmas!’ had gewenst vertrok hij richting de balie voor de crew.
Wat een gedoe trouwens zeg die paspoortcontrole. Je moet ook bij het overstappen je eigen bagage ophalen, meenemen over de grens, en daar weer afgeven. Na nog een security check waren we dan eindelijk in Amerika! Wel een aparte terminal daar in Detroit. Er rijden 2 volautomatische trams heen en weer door de langgerekte terminal.
Detroit.
De 4 jongens van onze klas gingen weer de lounge in. Mautits en ik waren wel een beetje pissig op ze, dat ze ons elke keer alleen lieten. Ga óf met z’n allen, óf allemaal niet die lounge in! Maar goed, het was maar een uurtje voordat we de 757-200 van NWA in konden. Wat een oud vliegtuig! En wat was het warm binnen! Iedereen van onze groep zat aan het raam in groepjes van 2. We moesten nog 4,5 uur doorbrengen in dit krappe vliegtuig.
Een 757-200 van NWA.
Ik zat naast Mark van 06-4 en Maurits zat achter mij naast 2 amerikanen. Ondanks dat ik een plaats aan de raamkant had, zat er geen raam op deze rij! De vlucht was erg vervelend. Iedereen was moe, de stewardessen waren heel erg chagrijnig en snauwden de passagiers ronduit af. We kregen 2x wat te drinken en als je wat te eten wilde kon je een snackbox kopen voor 5 dollar. Het uitzicht was echter wel heel mooi door het raampje van de stoel voor mij. Het midden van de USA is erg saai. Alleen maar mijlenlange kaarsrechte wegen tussen graanvelden door. Ook nu kon ik weer niet slapen. Maar nu was er geen entertainment! Geen film, geen muziek, helemaal niks! Ik heb geloof ik 10x door het duty-free boekje gebladerd en maar wat met Mark gepraat.
De wekker gaat. Wat is dat vroeg zeg! Ik sliep pas rond half 1 dus heb minder dan 3,5 uur geslapen… Gisteren Nastya op het vliegtuig gezet, die gaat dinsdag naar Indonesië voor haar werk.
Silvian zou vóór mij gaan douchen, maar ik hoor nog niets. Dan ga ik zelf maar eerst. Ik hoor ondertussen dat mam en Nelson binnenkomen beneden.
04:30
Eindelijk zitten we in de auto. Silvian heeft, voor zijn doen, erg snel nog gedoucht en we zitten met z’n 4en in de auto en rijden naar Schiphol. Het is erg mistig maar ik kan toch aardig vaart maken, niet al te hard want ik kan een boete niet betalen nu. Binnen een 35 minuten staan we dan bij de vertrekhal. We hadden met ons zessen van klas 06-5 afgesproken tussen vertrekhal 1 en 2 om 5 uur. Er gaan nog 8 andere mensen mee van klas 06-4, ik weet niet precies wie dat zijn maar ik ken ze vast op z’n minst wel van gezicht!
Zoals gebruikelijk ben ik de laatste die aankomt en kunnen we gaan inchecken.
Inchecken.
Zoals je ziet, het is vroeg!
Na het inchecken is het uiteraard tijd voor het afscheid nemen en een groepsfoto.
Van links naar rechts:Jorg, Bas, Maurits, ikzelf, Onno en Lars.
Achter de douane gaan we nog even een winkel in om wat leesvoer en een paar adapters te kopen. Daarna proberen we met z’n allen de KLM Lounge in te komen want Jorg en Lars hebben een Gold en Platinum Card van de KLM. Helaas mogen ze per persoon slechts 1 introducé meenemen naar binnen. Jammer genoeg besluiten ze toch naar binnen te gaan en blijven Maurits en ik over. Echter heb ik toegang tot de ABN-AMRO lounge dus gaan wij daar maar met z’n tweeën chillen en een kopje koffie drinken. Om 8 uur vertrekt ons vliegtuig en onze boarding-time is ongeveer 10 over 7. Dus we hebben nog voldoende tijd om te relaxen.
Als we bij de gate zijn aangekomen worden we in groepjes van 3 geïnterviewd door een beveiligingsmedewerker, of we geen verdachte pakketjes van andere mensen bij ons hebben enzovoorts, alles in het kader van de schijnveiligheid van Amerika!
We vliegen vandaag met een Airbus A330 van Northwest Airlines naar Detroit en vanuit daar verder naar Phoenix.
Ons vliegtuig.
Maurits en Bas zitten helemaal achteraan rechts in het vliegtuig en ik zit 1 rij daarvoor. Er zit verder niemand naast mij, dus ik heb 2 stoelen tot mijn beschikking. Bas vraagt aan een stewardess of hij misschien in de cockpit de take-off mag meemaken, maar helaas wil ze het niet eens vragen aan de captain. Ik besluit naar voren te lopen en zelf eens in de cockpit te vragen wat de mogelijkheden zijn. Ik laat mijn pasje zien aan een stewardess in de businessclass en ik heb natuurlijk ook mijn Area Rulers polo aan met het logo van onze klas erop. Ze introduceert me in de cockpit aan de 2 captains en de 1st officer. Ze willen meteen weten waar ik mijn polo vandaan heb en of ik er niet ook een voor hen kan regelen. We raken wat aan de praat over de opleiding, baangaranties en de verschillen met training in de USA. In de USA moet iedereen zelf zijn brevet maar zien te regelen en solliciteren bij de airlines. Er zijn daar wel veel vliegscholen, maar daar hebben ze geen connecties met de airlines zelf. Ik vraag nog even welke departure we gaan vliegen en hoe we de oceaan over gaan. De captain laat de weerkaartjes en de route zien. Boven de oceaan ligt een flinke onweersbui vlak aan de kust waar we ten noorden langs zullen vliegen en boven Amerika ligt nog een front waar we dwars doorheen moeten. Ik blijf nog even voor de crew-briefing, waar de captain, die vandaag de pilot flying is, aan de overige 2 crewmembers uitlegt wat er precies gaat gebeuren en wat iedereen moet doen mocht er iets mis gaan. Dan is het tijd voor mij om mijn stoel op te gaan zoeken, helemaal achterin op rij 43. De captain zei dat het eventueel nog wel mogelijk was voor mij om tijdens de vlucht in de cockpit te komen en dan mocht ik de weerkaartjes wel meenemen van hem als aandenken. Maar dit is er niet meer van gekomen omdat er nog 13 anderen precies hetzelfde wilden natuurlijk…
Eenmaal in de lucht hebben we een prachtig uitzicht over Nederland. We volgen de kustlijn naar het noorden tot het vliegtuig naar links draait en aan de oversteek van de Noordzee, Schotland en vervolgens de Atlantische Oceaan begint.
IJmuiden bij zonsopgang.
Zonsopgang boven Nederland vanaf 2 km hoog.
Tijdens de vlucht hadden we inderdaad wel wat lichte turbulentie zoals voorspeld. Ik heb nog wel geprobeerd wat te slapen tijdens de vlucht maar dit is me niet gelukt. Ik heb toen maar wat films gekeken op het personal entertainment systeem en wat spelletjes gedaan, wat met de cabin-crew gepraat en wat gelezen.
Toen we eindelijk in Detroit aankwamen stonden we 45 minuten te vroeg aan de gate. Je zou denken dat dit voordelig was voor ons, omdat we maar een uurtje hadden om over te stappen. Echter mochten we nog even 20 minuten wachten in het vliegtuig, want het beveiligingspersoneel begon hun dienst pas om 10 uur! Bij het uitstappen sprak ik nog even met de captian van het vliegtuig. Hij had de kaarten helaas al weggegooid. Echter toen we in de rij stonden in de terminal voor de paspoortcontrole tikte hij me op de schouder en hij gaf me de kaarten. Hij had ze nog even uit het oud papier gevist. Nadat hij me jolig ‘A merry Christmas!’ had gewenst vertrok hij richting de balie voor de crew.
Wat een gedoe trouwens zeg die paspoortcontrole. Je moet ook bij het overstappen je eigen bagage ophalen, meenemen over de grens, en daar weer afgeven. Na nog een security check waren we dan eindelijk in Amerika! Wel een aparte terminal daar in Detroit. Er rijden 2 volautomatische trams heen en weer door de langgerekte terminal.
Detroit.
De 4 jongens van onze klas gingen weer de lounge in. Mautits en ik waren wel een beetje pissig op ze, dat ze ons elke keer alleen lieten. Ga óf met z’n allen, óf allemaal niet die lounge in! Maar goed, het was maar een uurtje voordat we de 757-200 van NWA in konden. Wat een oud vliegtuig! En wat was het warm binnen! Iedereen van onze groep zat aan het raam in groepjes van 2. We moesten nog 4,5 uur doorbrengen in dit krappe vliegtuig.
Een 757-200 van NWA.
Ik zat naast Mark van 06-4 en Maurits zat achter mij naast 2 amerikanen. Ondanks dat ik een plaats aan de raamkant had, zat er geen raam op deze rij! De vlucht was erg vervelend. Iedereen was moe, de stewardessen waren heel erg chagrijnig en snauwden de passagiers ronduit af. We kregen 2x wat te drinken en als je wat te eten wilde kon je een snackbox kopen voor 5 dollar. Het uitzicht was echter wel heel mooi door het raampje van de stoel voor mij. Het midden van de USA is erg saai. Alleen maar mijlenlange kaarsrechte wegen tussen graanvelden door. Ook nu kon ik weer niet slapen. Maar nu was er geen entertainment! Geen film, geen muziek, helemaal niks! Ik heb geloof ik 10x door het duty-free boekje gebladerd en maar wat met Mark gepraat.
Abonneren op:
Posts (Atom)