Na mijn solo heb ik nog verschillende vluchtjes gehad. Onder andere natuurlijk mijn 2e solo vlucht. Ik mocht toen met sunrise de lucht in. Dat was echt een hele mooie ervaring! De kleuren in de lucht en het vrije gevoel dat je hebt is fantastisch. Ik vertrok richting het noorden om wat oefeningen te doen in de North-East practice area en heb daarna nog wat touch and go's gedaan op Falcon Field.
Vrijdag vloog ik mijn D15 vlucht. Dat is een vlucht met instructeur van 2 uur. Het is de bedoeling dat je dan minimaal naar 2 nieuwe vliegvelden gaat waar je nog niet eerder geweest bent. Uiteindelijk zijn we naar 3 verschillende velden geweest ten zuiden van Falcon: Chandler, Phoenix Regional en Coolidge. Bij deze vlucht hoort ook een hele leuke oefening: een voorzorgslanding. Je moet dan een plaats uitzoeken om te landen en deze plaats op 250 voet overvliegen om te inspecteren of het een geschikte landingsplek is. Wij vlogen net over een paar grote velden en akkers waar boeren bezig waren het land te bewerken. 250 voet klinkt nog best hoog, maar geloof me, dat is het niet!
Op zaterdag stonden voor mij 2 solovluchten gepland achter elkaar. Ik heb toen gevraagd of ik tussen de middag mocht landen op Williams Gateway om te lunchen. Er werd mij verteld dat daar wel een goed restaurantje te vinden was. Williams Gateway is een groot veld, iets ten zuiden van Falcon Field, en heeft 3 parallelle banen van 4 km (net als Schiphol dus). Jorg had die ochtend ook zijn 1e solovlucht, dus Maurits en ik zijn om half 9 richting school vertrokken om daar bij te kunnen zijn. Helaas was zijn vlucht 2,5 uur vertraagd en kon ik er niet bij zijn om hem even in het zwembad te gooien, want ik moest zelf vliegen tegen de tijd dat hij weer uit het vliegtuig kwam.
Toen ik eenmaal in de lucht zat ben ik naar het zuiden gevlogen en heb daar mijn oefeningen gedaan. Onder andere een noodlanding geoefend op een verlaten vliegveld. Daarna vroeg ik toestemming aan om het luchtruim in te mogen van Gateway en heb daar 3 touch and go's gedaan. Het voelde allemaal niet zo heel lekker omdat ik toch wat gehaast vertrokken ben van Falcon Field en besloot een full-stop aan te vragen. Ik deed mijn touch and go's op de meest rechtse baan en maakte telkens rechter bochten om mijn circuit te vliegen. Het vliegveld ligt helemaal links, ten westen van de banen. Ik kreeg toen de opdracht te landen op de meest linker baan (30L) en voor 2 andere vliegtuigen langs te kruisen die al waren begonnen aan hun nadering op de andere banen. Wel cool zeg! Want er vliegt echt vanalles daar bij Gateway. Ik zorgde ervoor dat ik wat verder op de baan neer kwam, zodat ik niet eerst nog 2 km moet rijden voordat ik mijn vliegtuig kan parkeren en heb eigenlijk amper geremd, omdat er nog een Boeinig 737 achter me aan kwam. Toen ik de landingsbaan had verlaten kreeg ik instructies van de toren waar ik mijn vliegtuig kon parkeren, recht tegenover het restaurant.
Dat is best leuk eigenlijk om een keer een ander vliegveld te bezoeken! Ik heb in het restaurant inderdaad heerlijk kunnen eten en was na een uur en een kwartier weer klaar voor vertrek. Ik heb nog wat foto's gemaakt ook als herinnering.
Vanuit Gateway ben ik naar het noorden vertrokken en heb daar weer wat oefeningen gedaan. Vaak is het in de North-East Practice area wat rustiger en heb je bovendien een mooier uitzicht vanwege de bergen die daar liggen.
Die avond zijn we ook nog uit geweest in Tempe. Daar zitten heel veel studenten van alle uithoeken van Amerika. We zijn eerst gezellig naar een bar geweest op Mill Avenue, waar we cocktails en bier hebben gedronken. Maurits en zijn broertje zijn op zoek gegaan naar een studenten feestje in een van de vele studentenhuizen daar, omdat Laurens helaas nog geen 21 is en dus geen enkele bar in komt. Om 2 uur, toen alles dicht ging, hebben we elkaar weer opgezocht. Helaas was het studentenfeestje ook al redelijk op zijn einde, maar we hebben nog wel gezellig gepraat met wat mensen daar. Om 4 uur hebben we Laurens weer op het vliegveld afgezet en zijn we naar huis gereden. Lars en Jorg hadden al eerder een taxi gepakt en Onno en Bas lagen al te slapen in de stoel van de Van. We hebben ze maar laten liggen...
1 opmerking:
Eindelijk weer wat kunnen schrijven. Je bent een goed verteller. Leuk om zomaar even op een ander vliegveld te gaan eten. Jammer echter dat je Jorg niet in het zwembad hebt kunnen gooien.
Ben toch zo benieuwd naar de foto's!
Een reactie posten